بررسی علل اجتماعی گرایش به جراحی زیبایی ( نمونه موردی شهر اصفهان)

از میان رفتن قیود اجتماعی گذشته که سبب تحول فرایند فردگرایی شده است ، سبک زندگی را در مرکز فرایند هویت یابی افرادی قرار داده است که اکنون باید خود سازنده شخصیت و هویت خویشتن باشند . در این راستا مصارف نمایشی مرتبط با بدن به یکی از تکیه گاه های اساسی این فرایند بدل شده است . در این میان به ویژه جراحی های زیبایی به واسطه حجم و کیفیت تغییری که میتوانند در ظاهر فیزیکی افراد ایجاد کنند از اهمیت بسزایی برخوردارند . خاصه در ایران ، افزایش شمار چنین اعمالی پژوهشگران علوم اجتماعی را وامیدارد که دست به تحقیقات وسیعتری در این خصوص بزنند . البته متاسفانه تاکنون تحقیقات اندکی در این خصوص صورت گرفته است . با توجه به این موضوع، تحقیق حاضر بر آن است که در پی دستیابی به پاره ای از عوامل اجتماعی این نوع عمل های جراحی تا حدی شکاف نظری در این حوزه را بپوشاند . جامعه آماری تحقیق حاضر تمام کسانی را شامل میشود که در زمان اجرای این تحقیق ( از 15بهمن تا 25 اسفند سال 1390) در شهر اصفهان به یکی از مراکز عمل جراحی مراجعه کرده اند . در نهایت با در کنار هم قرار دادن 180 نفر از کسانی که در طول این مدت به عمل جراحی زیبایی مبادرت نموده اند و 70 نفر از افرادی که سابقه عمل جراحی زیبایی نداشته اند به بررسی فرضیات تحقیق پرداختیم . لازم به ذکر است که گروه کنترل با کنترل متغیر های سن ، جنس و وضع تاهل با توجه به داده های بدست آمده از گروه آزمایش ایجاد شد . آنچه را به عنوان نتایج تحقیق میتوان مطرح نمود این است که میان میزان دینداری مناسکی و وضع عمل جراحی رابطه معناداری وجود دارد و این در حالی است که این رابطه در میان سایر ابعاد دینداری به تایید نرسیده است . همینطور میان میزان عرفگرایی ، پایگاه اجتماعی-اقتصادی ، میزان نارضایتی از بدن ، میزان توجه به سلامتی و ظاهر و میزان مصرف رسانه های داخلی و خارجی با وضع عمل جراحی زیبایی رابطه معناداری وجود دارد در حالیکه این رابطه مابین میزان فردگرایی و وضعیت عمل جراحی مشاهده نشده است .